Księżyc
(poprawione linki) |
(formatowanie) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
Pochodzenie nazwy: (arch.) księżyc = syn księcia (Słońce). | Pochodzenie nazwy: (arch.) księżyc = syn księcia (Słońce). | ||
− | + | [[Grafika:FazyKsiezyca.gif|right]] | |
− | + | ||
==W astrologii== | ==W astrologii== | ||
Linia 19: | Linia 18: | ||
==W astronomii== | ==W astronomii== | ||
− | + | # księżyc = satelita | |
− | + | # Księżyc - naturalny księżyc Ziemi. | |
==Zobacz także:== | ==Zobacz także:== | ||
− | + | * [[Fazy Księżyca]] | |
− | + | * [[Cykl Jonasa]] | |
==W innych językach== | ==W innych językach== | ||
− | блгарски:Луна, Месечина, Месец | + | блгарски:Луна, Месечина, Месец |
− | + | català: Lluna | |
− | català: Lluna | + | česky: Měsíc |
− | + | dansk: Månen | |
− | česky: Měsíc | + | deutsch: Mond |
− | + | eesti: Kuu | |
− | dansk: Månen | + | ελληνικά: Σελήνη, Φεγγάρι |
− | + | English: Moon | |
− | deutsch: Mond | + | español: Luna |
− | + | esperanto: Luno | |
− | eesti: Kuu | + | française: Lune |
− | + | עברית (HE): ירח (jareach) | |
− | ελληνικά: Σελήνη, Φεγγάρι | + | hrvatski: Mjesec |
− | + | italiano: Luna | |
− | English: Moon | + | latviešu valoda: Mēness |
− | + | magyar: Hold | |
− | español: Luna | + | nederland: Maan |
− | + | norsk: Månen | |
− | esperanto: Luno | + | portuguê: Lua |
− | + | română: Luna | |
− | française: Lune | + | русский: Луна |
− | + | slovensky: Luna | |
− | עברית (HE): ירח (jareach) | + | slovenščina: Mesiac |
− | + | suomi: Kuu | |
− | hrvatski: Mjesec | + | svenska: Månen |
− | + | ||
− | italiano: Luna | + | |
− | + | ||
− | latviešu valoda: Mēness | + | |
− | + | ||
− | magyar: Hold | + | |
− | + | ||
− | nederland: Maan | + | |
− | + | ||
− | norsk: Månen | + | |
− | + | ||
− | portuguê: Lua | + | |
− | + | ||
− | română: Luna | + | |
− | + | ||
− | русский: Луна | + | |
− | + | ||
− | slovensky: Luna | + | |
− | + | ||
− | slovenščina: Mesiac | + | |
− | + | ||
− | suomi: Kuu | + | |
− | + | ||
− | svenska: Månen | + |
Wersja z 15:26, 6 sty 2007
Pochodzenie nazwy: (arch.) księżyc = syn księcia (Słońce).
Spis treści |
W astrologii
Księżyc jest jednym ze Świateł, zaliczany jest do grupy planet osobistych. W horoskopie symbolizuje nieświadomą, "zwierzęcą" stronę osobowości, sferę instynktów, np. instynkt samozachowawczy, opiekuńczy, rodzicielski (macierzyński-ojcowski), instynkt zachowania gatunku (rozrodu) itp., emocje, odczucia, intuicję, zachowania seksualne, rodzinne, potrzebę bezpieczeństwa, lęki, zdolności paranormalne. Jest sygnifikatorem matki, a także kobiety w roli matki lub żony (por. Wenus). Przypisuje się mu zmienność, niestałość, pospolitość ale także popularność. W astrologii mundialnej Księżyc jest sygnifikatorem ogółu społeczeństwa, "prostego ludu". U kobiet cykl Księżyca związany jest z indywidualnym rytmem płodności (cykl Jonasa).
Tranzyty Księżyca są krótkotrwałe (1-2 godz.). Mogą wpływać na chwilowe zmiany nastrojów, czasem stają się katalizatorem dla wyładowania energii nagromadzonej podczas długotrwałego tranzytu planety społecznej lub pokoleniowej.
Cykl progresywny, trwający blisko 30 lat i jeszcze dłuższy cykl dyrekcyjny obrazują proces dojrzewania emocjonalnego właściciela horoskopu.
Zmienność faz Księżyca kojarzona jest zwykle z cyklem rorodczym (ciąża). Jako Światło nocne, dające specyficzny, srebrzysty blask, kojarzony jest też ze wszystkim, co tajemnicze, niezbadane. Związane są z nim boginie Luna i Selene. Symbolizowały go trzy postacie kobiece: dziewica-kapłanka (Pełnia), kobieta-matka (ciężarna) (Kwadra) i dojrzała mądra kobieta (Nów) - wiedżma (mądra) oznaczała pierwotnie wiedząca, wiedząca matka, dopiero w średniowieczu barbarzyńsko tępiący dawne kultury i wiedzę "niechrześcijańską" kościół katolicki nadał tej nazwie znaczenie pejoratywne. Najstarsze ślady archeologiczne kultu potrójnej Wielkiej Bogini, pochodzące z ok. VII w. p.n.e. napotykamy a starożytnej Anatolii (dzisiejsze Çatal Hüyük w Turcji). Jak wnosić można z późniejszej mitologii, która pewnie oddaje starsze, choć nie zachowane na piśmie opowieści, było to związane ze sposobem postrzegania świata, jako ustawicznej gry form. Tak i Wielką Boginię widziano jako wciąż tę samą, ale objawiającą się w różnych formach, jako zmienną w niezmienności, jako trzy fazy jednego boskiego bytu. Związek Wielkiej Bogini z Księżycem, roślinnością i płodnością jest tak pewny, że nikt z badaczy nie poddaje go w wątpliwość. Obserwując na niebie zmienność faz Księżyca wierzono, że tak, jak Luna zmienia swą postać, tak i jej pani - Wielka Bogini ulega cyklicznym przemianom od dziewicy-kapłanki przez fazę kobiety-matki do wszystkowiedzącej starej kobiety, zaglądającej w mroczne dziedziny świata chtonicznego. Ten pradawny anatolijski obraz potrójnej Bogini przedostał się zarówno do mitów hetyckich, jak i greckich (Demeter-Kore). Potrójna bogini miała symbolizować Całość, Pełnię, co miało również znaczyć, że Bogini panuje nad każdą fazą życia, że zna wszystkie rzeczy na ziemi i niebie, że kieruje wielkim misterium umierania i odradzania. Ta matriarchalna trójca została zaanektowana przez późniejsze patriarchalne systemy wierzeń, w tym chrześcijaństwo.
Jak Stara Bogini Hekate łączona była z nowiem oraz ze sztuka magiczną, tak magią w ziemskiej rzeczywistości zajmowały się w Azji Mniejszej stare kobiety. W starohetyckich tekstach wyraźnie powiada się, że osobami upoważnionymi do działania na polu magii były "Staruchy". W okresie ok. XVII i XVI w. p.n.e. w hetyckich pałacach oraz świątyniach we wszystkich większych miastach Staruchy otaczano opieką. Zajmowały się one praktykami magicznymi, wróżbiarstwem, ale też leczeniem - ich pomocnikami byli lekarze, a jak wiemy, wtedy sztuka medyczna miała swój kontekst sakralny i była oparta na ziołolecznictwie. Zioła zaś to przecież święte rośliny Wielkiej Bogini... Starucha odczytywała znaki, przewidywała losy ludzi, dokonywała wieszczenia z ognia, uczestniczyła przy wróżeniu ze zwierzęcych wnętrzności. Patrzyła w niebo, śledząc ruchy ciał niebieskich, odczytywała boski głos z grzmotów i błyskawic. Była ważną personą, a kto wie czy jej duża rola u Hetytów nie była dziedzictwem prastarych neolitycznych wierzeń i praktyk dawnej Anatolii, jeszcze z czasów Çatal Hüyük Starucha z Azji Mniejszej to wyjątkowa postać - zdaje się, że ani w Egipcie ani w Sumerze i u innych ludów Mezopotamii nie ona była główna osobą niejako zawodowo parającą się magią - tam taką rolę odgrywali raczej kapłani. Zob. Joanna Żak-Bucholc, Czarownica - czy naprawdę zła?
W niektórych dawnych wierzeniach Księżyc pełnił także rolę męską, ślad takich wierzeń zachował się do naszych czasów w jego nazwie.
W astronomii
- księżyc = satelita
- Księżyc - naturalny księżyc Ziemi.
Zobacz także:
W innych językach
блгарски:Луна, Месечина, Месец català: Lluna česky: Měsíc dansk: Månen deutsch: Mond eesti: Kuu ελληνικά: Σελήνη, Φεγγάρι English: Moon español: Luna esperanto: Luno française: Lune עברית (HE): ירח (jareach) hrvatski: Mjesec italiano: Luna latviešu valoda: Mēness magyar: Hold nederland: Maan norsk: Månen portuguê: Lua română: Luna русский: Луна slovensky: Luna slovenščina: Mesiac suomi: Kuu svenska: Månen