Nostradamus

Aktualna wersja na dzień 17:41, 5 gru 2009

Michel de Nostre Dame, zwany z łacińska Nostradamusem, urodził się około południa 15 grudnia 1503 roku, według kalendarza juliańskiego, w targowym miasteczku Saint-Remy-de-Provence na południu Francji. Małego Michela zaczął wprowadzać w astrologię, zielarstwo i medycynę oraz w podstawy greki, łaciny i hebrajskiego jego dziadek. W swojej książce o kosmetyce Nostradamus wspomniał, że w latach 1521-1529 zajmował się studiami nad astrologią i jej związkami z medycyną, interesowało go zwłaszcza znalezienie właściwych sposobów leczenia przy pomocy tej sztuki.

Po ukończeniu studiów na wydziale medycznym Uniwersytetu w Montpellier pracował jako lekarz w Narbonne, Carcassonne, Tuluzie i Bordeaux i w krótkim czasie zyskał uznanie w całej Prowansji dzięki sukcesom w walce z dżumą. Po śmierci swej pierwszej żony i dzieci od zarazy "zginął" z oczu biografów, po czym pojawia się jako małżonek pewnej bogatej wdowy, mieszkający w Salon w Prowansji, ojciec dzieci, przede wszystkim poświęcający się pisarstwu.

Sławę wielkiego astrologa, otaczającą go już za życia, zawdzięczał wydawanym co roku almanachom. Zawierały one wierszowane przepowiednie i prognozę pogody na poszczególne miesiące nadchodzącego roku. Latem 1555 roku Nostradamus odbył wizytę w Paryżu, na zaproszenie królowej Katarzyny Medycejskiej, pragnącej zamówić horoskopy dla swych dzieci. Zaproszenie zawdzięczał przede wszystkim sławie astrologa i twórcy Almanachów, a nie autora "Proroctw". Nostradamus dedykował następnie panującemu Henrykowi II, wzorem ówczesnej mody, drugą część swoich "Centurii", opublikowaną w 1558 roku.

W 1559 roku król Henryk II, pomimo wcześniejszych ostrzeżeń nadwornych wróżbitów, wziął udział w turnieju rycerskim, gdzie doznał śmiertelnego zranienia w oko złamaną piką. Ten tragiczny wypadek przysporzył Nostradamusowi wiele rozgłosu, ponieważ w wydanych w 1555 roku I części "Proroctw" w kwatrynie 1.35 przepowiedział to wydarzenie:

Młody lew starego pokona,
Na polu wojennym samotnym pojedynkiem:
W klatce złotej oczy mu rozerwie,
Z dwóch odłamków jeden, potem umieranie, śmiercią bezlitosną.

Odtąd wizjonerskie zdolności Nostradamusa zyskały powszechne uznanie.

W 1564 roku królowa-wdowa złożyła podczas swojej podróży po kraju wizytę w Salon w domu Nostradamusa. Nie wiadomo o czym rozmawiali, mianowała go jednak nadwornym lekarzem młodocianego króla. Pozostały liczne wzmianki z epoki, że Katarzyna Medycejska posuwała się - sama lub przez wynajętych przez siebie wróżbitów - do praktyk zakazanej przez Kościół nekromancji, chcąc poznać przyszłość swoich synów. Stąd zrodziły się fałszywe opinie, że także Nostradamus odwoływał się do duchów ciemności przy przepowiadaniu przyszłości.

Jego metoda interpretacji horoskopów jest mało znana, oparta częściowo na numerologii i kabale, oraz systemie cyklów aniołów planetarnych opata Trithemiusa, jak również perskiej "Tablicy Klimatów i Stron", o której pisał żydowski rabbi Abraham Ibn Ezra oraz rytmach wielkiej koniunkcji Jowisza i Saturna. Podobno nie wszystkie horoskopy, które robił za zapłatą, dla bogatych klientów z okolic Salon w pełni się sprawdziły.

Oprócz najbardziej znanych dwutomowych "Centurii" oraz "Almanachów", "Prognoz", "Przepowiedni", "Proroctw", które wydawał co roku od 1550 do śmierci, opublikował również własny przekład z łaciny parafraz Galena (greckiego lekarza z II wieku), traktat o kosmetykach, oraz (prawdopodobnie) francuski przekład książki Horapollona (Horusa Apollona) pseudoegipskiego pisarza, który cieszył się ogromną popularnością wśród uczonych humanistów w pierwszej połowie XVI wieku, pt. "Traktat o hieroglifach". Wiele z jego utworów zaginęło bezpowrotnie.

W 1983 roku opublikowano zbiór 51 listów (pisanych przeważnie po łacinie) Nostradamusa, bądź skierowanych do niego, które pochodziły z czasu jego pobytu w Salon. Korespondencja ta dotyczy głównie jego działalności jako astrologa i badacze jego dzieła przyznają, iż rzuca nowe, fascynujące światło na metody jego pracy.

Uczeń Nostradamusa Jean-Aime de Chavigny utrzymywał, że 1 lipca 1566 roku Nostradamus oznajmił mu, iż nie doczeka świtu. Otóż ciało Nostradamusa, już prawie zimne, znaleziono rankiem 2 lipca. Cesar Nostradamus, jego syn, podkreślał potem, że stało się to w święto Nawiedzenia Matki Boskiej, tj. w "prawdziwe święto Notre Dame (Naszej Pani)".

Nostradamusa pochowano w kaplicy klasztoru franciszkańskiego w Salon. Na tablicy nagrobnej ufundowanej przez jego żonę wyryto napis, w którym wymieniono wybitne talenty wizjonerskie zmarłego. Podczas Rewolucji Francuskiej grobowiec został zniszczony i w rezultacie przeniesiony do kościoła św. Wawrzyńca w Salon, gdzie znajduje się do dzisiaj. W "Testamencie" jaki pozostawił Nostradamus odnaleziono przekreśloną notatkę, która świadczy, iż wizjoner wiedział o tym, że grób będzie przeniesiony i w jakie miejsce.

Źródło:

• http://www.geocities.com/transwizje/
  
• "Proroctwa Mistrza Michela Nostradamusa" w tłumaczeniu i z komentarzami Ewy Seydlitz, wyd. Manufaktura Złote Ryby 2008.