Astrologia
Astrologia (z gr. αστρολογία = άστρον + λόγος) - dosłownie: nauka o gwiazdach.
Badanie związków istniejących między światem pozaziemskim a ziemskim. W uproszczeniu rozumiana jest jako badanie wpływów ciał niebieskich na sprawy ludzkie. Słowa "wpływ" nie należy tu jednak rozumieć dosłownie i w duchu przyczynowo-skutkowym, mechanistycznym. Astrologia należy do jednej z najstarszych dziedzin ludzkiej wiedzy. Jej początki sięgają czasów Sumerów, choć udokumentowany horoskop w formie zbliżonej do obecnej pochodzi dopiero z roku 410 p.n.e.
Istnieją dwa podejścia do astrologii: ezoteryczne i egzoteryczne. Obecnie astrologia powszechnie znana jest tylko w ujęciu egzoterycznym i jako taka zajmuje się wnioskowaniem głównie o charakterze i losie człowieka, podejmując próby przewidzenia rozwoju jego życia i wydarzeń w nim zachodzących.
Podstawowym instrumentem badawczym astrologii jest horoskop.
Działy i gałęzie astrologii
- chińska
- elekcyjna
- ezoteryczna
- harmoniczna
- hermetyczna
- hinduska (wedyczna, jyotish)
- humanistyczna
- horalna (godzinowa)
- gospodarcza (biznesowa, finansowa, giełdowa, kadrowa)
- urodzeniowa (indywidualna, natalna, genetliakalna)
- karmiczna
- klasyczna
- medyczna
- mundalna)
- społeczna
- polityczna
- porównawcza (synastria)
- syderyczna
- tropikalna (zwrotnikowa)
- uraniczna
- astrokartografia
- astrometeorologia (naturalna)
- astropsychologia
- astrozofia
Astrologia nazywana jest czasem wiedzą królewską. Królewskość jej bierze się jednak nie od wyższości nad innymi dziedzinami (jak często błędnie się uważa), lecz z historycznych zaszłości. Od początku bowiem nielicznych wówczas astrologów można było znaleźć tylko na dworach królów i władców. Astrologia (jako a. mundalna i a. elekcyjna, gdyż tylko takie wtedy istniały) wykorzystywana była przy sprawowaniu władzy w państwie.
Do XV w. nie istniało rozróżnienie na astrologię i astronomię, astrologia zajmowała się zarówno badaniem zjawisk i ciał niebieskich, jak i ich wpływem na losy Ziemi i ludzi. Dopiero na przełomie XV/XVI w. astronomia oddzieliła się jako odrębna gałąź nauki, jednak przez długi jeszcze czas jednym z ważniejszych obowiązków profesora na katedrze astronomii było dostarczanie tzw. prognostyków, łączących zapowiadane zjawiska niebieskie z życiem ziemskim, z czego słynęła m.in. Akademia Krakowska (traktuje o tym esej Marcina Bylicy z Olkusza Prognostyk komety z 1472 roku).
O roli astrologów w Polsce, w dobie odrodzenia może zaświadczyć ich pozycja na dworach królewskich. Sławny polski astrolog Kasper Goski ogłosił w 1571 roku, tuż przed bitwą morską pod Lepanto, wielkie zwycięstwo chrześcijan nad Turkami, za co otrzymał od wdzięcznych Wenecjan miedziany posąg i roczną pensję w wysokości 300 dukatów. Już Kazimierz Wielki zatrudniał astrologa, a w 1464 roku Kazimierz Jagiellończyk zatrudnił jako astrologa Piotra Gaszowca. Zygmunt August liczył się z ich opiniami - za radą profesora Piotra Proboszczowicza król przesunął dwa razy termin koronacji Katarzyny Austriackiej w 1553 roku i otrzymał od niego informację o śmierci w 72 roku bez określenia, czy jest to data kalendarzowa czy wiek monarchy. Przepowiednia sprawdziła się o tyle, że Zygmunt August zmarł w roku 1572. Z kolei astrolog Marcin Fox przepowiedział władcy śmierć w 1552 - miał wtedy miejsce wypadek z salwami honorowymi, z których jedna zabiła człowieka stojącego tuż przy królu. W XVI wieku na dworze Henryka Walezego służył wybitny lekarz i astrolog Jerzy Joachim Retyk.
Zobacz także
Linki zewnętrzne
MnN8S7 <a href="http://dfcpicagkcfw.com/">dfcpicagkcfw</a>, [url=http://owsomsmzhdrv.com/]owsomsmzhdrv[/url], [link=http://guhbgbfpiwgy.com/]guhbgbfpiwgy[/link], http://fyxboyuvjdee.com/
