Andreas Stech
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | '''Andreas Stech''' urodził się w 1635 w Słupsku - | + | '''Andreas Stech''' urodził się w 1635 w Słupsku - zmarł w 1697 r w Gdańsku) - najwybitniejszy malarz gdański drugiej połowy XVII wieku. Krótko po jego narodzinach jego rodzice przenieśli się do Gdańska. Z tym miastem związał on całe swoje artystyczne życie. Pierwsze nauki malarskie pobierał w pracowni ojca - Henryka, a po jego śmierci w 1653 r. uzupełniał u Adolfa Boya. Ożeniony w 1658 r. z córką swego mistrza, wkrótce przejął jego warsztat; kroniki podają, że w 1662 został przyjęty do gdańskiego cechu malarzy. Tworzył głównie na zamówienie cystersów do ich kościołów w Oliwie i Pelplinie, jak i dla katolickich świątyń w samym Gdańsku. Andreas Stech jest autorem wielu obrazów, m. in: w ołtarzu głównym w katedrze w Oliwie, w ołtarzach i krużgankach w Pelplinie, licznych portretów patrycjatu gdańskiego, martwych natur, widoków Gdańska, ilustracji do dzieł [[Jan Heweliusz|Jana Heweliusza]] czy Jakuba Breyna. W jego twórczości, szczególnie zaś w portretach, widoczna jest znajomość osiągnięć sztuki holenderskiej, natomiast kolorystyka jego płócien pozwala przypuszczać, że nieobce mu były wzory wielkiego malarstwa włoskiego. |
+ | |||
+ | [[Kategoria:Malarze]] |
Wersja z 04:34, 31 sty 2007
Andreas Stech urodził się w 1635 w Słupsku - zmarł w 1697 r w Gdańsku) - najwybitniejszy malarz gdański drugiej połowy XVII wieku. Krótko po jego narodzinach jego rodzice przenieśli się do Gdańska. Z tym miastem związał on całe swoje artystyczne życie. Pierwsze nauki malarskie pobierał w pracowni ojca - Henryka, a po jego śmierci w 1653 r. uzupełniał u Adolfa Boya. Ożeniony w 1658 r. z córką swego mistrza, wkrótce przejął jego warsztat; kroniki podają, że w 1662 został przyjęty do gdańskiego cechu malarzy. Tworzył głównie na zamówienie cystersów do ich kościołów w Oliwie i Pelplinie, jak i dla katolickich świątyń w samym Gdańsku. Andreas Stech jest autorem wielu obrazów, m. in: w ołtarzu głównym w katedrze w Oliwie, w ołtarzach i krużgankach w Pelplinie, licznych portretów patrycjatu gdańskiego, martwych natur, widoków Gdańska, ilustracji do dzieł Jana Heweliusza czy Jakuba Breyna. W jego twórczości, szczególnie zaś w portretach, widoczna jest znajomość osiągnięć sztuki holenderskiej, natomiast kolorystyka jego płócien pozwala przypuszczać, że nieobce mu były wzory wielkiego malarstwa włoskiego.